هاروکی موراکامی نویسنده ژاپنی، از سرزمین نویسندگان مطرحی چون “یاسانوری کاواباتا” (نخستین ژاپنی برنده جایزه ادبیات نوبل) و”ریونوسوکه آکوتاگاوا ” (پدر داستان کوتاه ژاپن) می‌باشد.
ادبیات آسیا تا پیش از موراکامی، آثاری که توانایی مقایسه با ادبیات اروپا، آمریکای لاتین، روسیه و ایالات متحده را داشته باشد، نداشت. اما چندی است که صدای آثار قابل توجهی هم از آسیا به گوش می‌رسد؛ کتاب‌های جومپا لاهیری از هند، یاشار کمال و اوراهان پاموک از ترکیه، خالد حسینی از افغانستان و …اما در این بین هاروکی موراکامی پرکار‌ترین و معروف‌ترین نویسنده‌‌ی آسیاییِ این سال‌هاست که بارها نامزد دریافت نوبل ادبیات شده است.
موراکامی از برجسته‌ترین نویسندگان معاصر آسیاست و به همین بهانه، فرصت خوبی است که زندگی و آثار او را در مجموعه مقالاتی که در سه بخش تهیه شده‌است از نظر بگذرانیم.
بخش اول؛ موراکامی جوان و آغاز نویسندگی
بخش دوم (+)
هاروکی موراکامی در ۱۲ ژانویه ۱۹۴۶ در شهر کیوتو در ژاپن به دنیا آمد. هاروکی تنها فرزند خانواده است. جد پدری‌اش یک کاهن بودایی و جد مادری‌اش از تاجران مطرح اوزاکا بودند. والدین وی هر دو استاد ادبیات ژاپنی بودند. دو سال پس از تولد از کیوتو به شهر بندری کوبه سفر کردند و در آنجا ساکن شد‌ند و او در این شهر که روابط بین‌المللی زیادی داشت، بزرگ شد. شرایط این شهر، آشنایی راحت‌تر با فرهنگ و آداب مردم بسیاری از سراسر جهان را برای موراکامی جوان فراهم کرد که دید و افکارش را وسیع‌تر می‌کرد.
موراکامی درسال ۱۹۶۸ در دانشگاه “واسدا “در رشته هنرهای نمایشی ادامه تحصیل داد و در همان جا با همسرش یوکو آشنا شد. حین تحصیل در دانشگاه در فروشگاه تولیدات موسیقی مشغول به کار شد. پس از اتمام تحصیلات به همراه همسرش به توکیو رفت. این دو از سال ۱۹۷۴ به مدت هفت سال به اداره باشگاه موسیقی جاز و کافه باری به نام “پیتر كت” پرداختند.
اما موراکامی بزرگ نوشتن را از چه زمانی آغاز کرده است؟ به گفته خودش در آوریل سال ۱۹۷۸ در هنگام تماشای یک مسابقه بیسبال، ایده اولین کتاب خود با عنوان “به آواز باد گوش بسپار” به ذهنش رسید و وی داستان نویسی را آغاز کرد. این رمان در سال ۱۹۷۹ منتشر شد و در همان سال جایزه نویسنده جدید گونزو را دریافت کرد.
پس از نوشتن اثر دوم خود ” پین بال” که نوید آینده‌ای درخشان در نویسندگی را می‌داد، باشگاه موسیقی جاز را فروخت و نویسندگی را به طور حرفه‌ای آغاز کرد. پس از اتمام سومین کتابش از ژاپن ابتدا به اروپا و سپس آمریکا مهاجرت کرد و در آنجا ساکن شد و در دوره کوتاهی بعد از نوشتن رمان “چوب نروژی” برای فرار از هیاهوی طرفداران با همسرش به یونان گریخت.
هاروکی موراکامی در سال ۱۹۹۱ و طی اقامتش در آمریکا در دانشگاه‌های پرینستون، نیوجرسی و هاروارد درس نویسندگی و اصول نگارش داد. با این حال همچنان به تدریس و سخنرانی در دانشگاه‌های معروف دنیا می‌پردازد.
موراکامی در ۲۳ ژوئن سال ۱۹۹۶، در اولین مسابقه دویِ استقامت ۱۰۰ کیلومتر دور “دریاچه هوکایدو” در ژاپن شرکت کرد. و از آن پس به طور مرتب در ماراتن‌های دویِ معروف شرکت می‌کند. او دویدن را عاملی برای تمرکز، باز شدن ذهن و آشنایی با توانایی‌هایش می‌داند و این کار در برنامه منظم زندگی روزانه او تکرار می‌شود. کتاب معروف “از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم” تماماً در مورد چراییِ دویدن و ورزش منظم و روزانه‌اش می‌باشد.
هاروکی موراکامی آرشیو بزرگی از موسیقی دارد. ردپای موسیقی به خصوص سبک جاز در تمام آثارش دیده می‌شود. موراکامی در تلاش برای شناخت هستی و توصیف هر چه بهترِ دنیایی که خلق می‌کند، ما را با خود در کتاب‌هایش با این سیر همراه و آگاه می سازد. سیری که شاید خیلی هم عرفانی به نظر نرسد اما به سبک موراکامی است و دوست داشتنی.
پایان بخش اول…
نظرات بسته شده است.