سیزده حکایت شیرین از طهران نوشته ی فرزانه نیک روح متین
“از ورود قاشق چنگال به ایران تا مرگ با قهوهی قجری”
چیست؟
«سیزده حکایت شیرین از طهران» مجموعهی سیزده گفتار دربارهی جنبههای مختلف طهران از گذشته تاکنون است؛ خیابان ولیعصر، اولین غذای اروپایی که به ایران وارد شد، اولین ساختمان مرتفع تهران، اعتقادات تهرانیها و دیگر موضوعات مرتبط با تهران در این کتاب بررسی شدهاند.
چرا بخوانم؟
- اگر میخواهید پایتخت کشورتان (و احتمالاً محل زندگی خودتان) را بهتر بشناسید
- اگر میخواهید در گذر از جاهای مختلف تهران، بتوانید تاریخچه و داستانهای آن جا را به یاد بیاورید و لذت ببرید
- اگر میخواهید ماجراهای جذابی را بشنوید که گاه تنه به افسانهها میزنند
- اگر میخواهید صدای مظفرالدین شاه (اولین صدای ضبطشده در ایران) را بشنوید
- اگر میخواهید ماجرای ورود قاشق و چنگال به ایران را بدانید
- اگر میخواهید اولین کسی را که در تهران گواهینامه گرفت بشناسید
- اگر میخواهید اولین گلفروشی تهران را بشناسید
- اگر میخواهید دربارهی «قهوهی قجری» بیشتر بدانید
کتاب صوتی سیزده حکایت شیرین از طهران، به شما خیلی کمک خواهدکرد.
چرا کتاب صوتیاش را گوش کنم؟
کتاب صوتی سیزده حکایت شیرین از طهران با صدای علیرضا حائری و ستاره حاجیزاده منتشر شده است:
- دو لحن مردانه و زنانه باعث شده کار، سبک رادیویی پیدا کند و مخاطب از شنیدن کتاب خسته نشود.
- اجرای تکه موسیقیهای کوتاه ایرانی اول، وسط و آخر هر بخش، متناسب با آن بخش کار را جذابتر کرده است. مثلا در بخش «تب گرامافون» صدای گرامافون و در بخش «ورود اتومبیل» صدای اتومبیلهای قدیمی پخش میشود.
- هر دو راوی، سرحال و شاداب کتاب را میخوانند و این باعث میشود شما بدون این که از اطلاعات تاریخی و فنی ارائهشده دلزده شوید، کار را دنبال کنید.
ماجرایش چیست؟
ماجرای خیابانی به درازای تاریخ (دربارهی خیابان ولیعصر تهران)، داستان پلیس در تهران (بیشتر دربارهی «کنت» اولین پلیس رسمی در زمان ناصرالدین شاه قاجار)، سرشناسترین گربهی تهران (ببریخان، گربهی ناصرالدین شاه قاجار)، از دیزی تا اسلامبولی پلو (غذاهای تهرانی و ورود غذاهای خارجی به تهران)، خرافه بختگشای دختران (روشهای عجیب و گاه خندهآور برای گشایش بخت دختران)، تب گرامافون (ورود گرامافون به تهران)، اولین بنای مرتفع تهران (دربارهی شمسالعماره)، شکارگاهی به نام تهران (شکارگاه شدن تهران از زمان صفویه)، ارج و قرب گل نزد تهرانیها ، ورود اتومبیل به دارالخلافه، تفریح و سرگرمی تهرانیها (در زمان ناصرالدین شاه مانند نقالی)، مجازاتهای عجیب و غریب (مانند قهوهی قجری) و سیزده روایت کوتاه دیگر، بخشهای مختلف این کتاب زیبا هستند.
بخش هایی از کتاب
«اگر نیویورک به خیابان والاستریت، پاریس به خیابان شانزهلیزه، استانبول به خیابان استقلال و سنپترزبورگ به خیابان نودسکیاش مینازد، تهران باید به خیابان ولیعصر که لقب طولانیترین خیابان خاورمیانه را یدک میکشد، بنازد.»
«بدون شک بچهی ناف تهرون بودن وجه تمایز ساکنان محلههای چالهمیدان، سنگلج، صابونپزخانه و درخونگاه با حاشیهنشینها بود. «من بچهی ناف تهرونم» ساختهی عامهی تهرانیان مرکزنشین، در اواسط دورهی رضاشاه در فرهنگ عامه پیدا شد که ابتدا توسط جاهلان و لوطیان به کار گرفته شد و سپس گسترش یافت. البته اگر پایتختنشینان بدانند که یاقوت حموی در هزار سال گذشته، پیشینهی راهزنی را به تهرانیان نسبت داده است، کمتر به تهرانی بودنشان مینازند.»
نویسندهاش کیست؟
فرزانه نیکروحمتین پیش از این به عنوان خبرنگار دربارهی تهران پژوهشهای میدانی کرده و با تهرانشناسان مصاحبه کرده است. او علاوه بر این در حوزههای روانشناسی و جامعهشناسی هم در روزنامههای شرق و بهار و مجلهی سپیدهی دانایی کارهای خبرنگاری و روزنامهنگاری کرده است.
حاشیه هم دارد؟
- نشر سیزده از انتشار جلد دوم کتاب «۱۳ حکایت شیرین از طهران»، باز هم به نویسندگی نیکروحمتین و همراه با فایل صوتی خبر داده است. به زودی!