ارسال شعر سعدی به فرا زمینی ها!

شاید برایتان جالب باشد بدانید شعر معروف سعدی شیرازی توسط فضاپیمای وویجر به فضا فرستاده شده است. سی و شش سال طول کشید تا این فضاپیما بتواند وارد فضای میان ستاره ای شود و مرز منظومه ی شمسی را رد کند! وظیفه ی این فضاپیما دریافت اطلاعات از نقاط ناشناخته ی آن سوی جو منظومه شمسی بود.

علاوه بر ابزارهای پژوهشی و اندازه‌گیری، این کاوشگر با خود لوحی از جنس طلا حمل می‌کند.

انتخاب محتوا و چگونگی ارائه آنها در این لوح، کار بسیار دقیقی بوده است؛ بطوریکه یابنده هوشمند دیسک در فضا، بتواند بدون مشکل آنها را بفهمد و تفسیر کند و دچار سردرگمی نشود.

در این صفحات مدور فلزی دیجیتالی، مطالب زیر ثبت شده‌است:

فرازهایی از تمدن انسان به زبان ریاضی
تصویری از دو انسان (زن و مرد) با دستان افراشته به نشانه دوستی
نشانی جایگاه زمین در منظومه شمسی و کهکشان راه شیری
۱۱۵ قطعه عکس آنالوگ
صداهایی از طبیعت و موسیقی

و اما بخشی نیز به نام “پیام دوستی انسان ها” تعبیه شد. این بخش کمی پیجیده بود.

گویندگان این پیام‌ها باید سعی می‌کردند که گفتارشان کوتاه و مودبانه باشد و در آنها از واژه‌هایی که باعث برداشت غلط شود، استفاده نکنند. این شرایط موجب شد که تیم سازنده فقط بتوانند ۵۵ زبان را در لوح بگنجانند و متاسفانه برخی از زبان‌هایی که از نظر زبان شناسی مهم بودند از این فرصت نتوانستند استفاده کنند.

پیامی که به زبان فارسی در ویجر قرار داده شد، شامل پیام دوستی فارسی‌زبانان به یابندگان این لوح است که این پیام به خاطر شعر معروف سعدی یکی از طولانی‌ترین پیام‌های وویجر است. متن آن از این قرار است:

درود بر ساکنین ماوراء آسمان‌ها

بنی آدم اعضای یک پیکرند/ که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی بدرد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار

فایل صوتی این صدا را می توانید با مراجعه به آدرس زسر دریافت کنید:

http://voyager.jpl.nasa.gov/spacecraft/languages/persian.html

دانلود کتاب صوتی بوستان سعدی